هیچ چیز آسان نبوده است. هرچیزی را که بدست آورده ام ، از دل فشار، درد، بی‌خوابی و زمین خوردن درآمده است. نه هدیه گرفتم، نه شانس آوردم ، جنگیدم وساختم.
من آرشام شه بخش هستم. متولد زاهدان، فایتر حرفه‌ای، عضو تیم ملی ساواته ایران، دارنده‌ی دو مدال آسیایی و چند مقام کشوری. در کنار ورزش حرفه‌ای، دانشجوی رشته روان‌شناسی نیز می باشم. مسیر زندگیم همیشه با مبارزه گره خورده‌است؛ چه توی رینگ، چه بیرون آن.
از همون اول، ورزش برایم فقط یه فعالیت بدنی نبود؛ یه راه بود برای ساختن خودم ، ساختن یک جنگجوی شکست ناپذیر که فقط خودش می‌تواند جلوی خودش را بگیرد وقتی وارد باشگاه شدم فقط دنبال تخلیه انرژی بودم، ولی آنجا چیزهایی یاد گرفتم که هیچ‌جای دیگر نمی‌توانستم پیدا کنم: انضباط، تمرکز، وفاداری، و جنگیدن برای چیزی که به آن ایمان داری.
تمرین‌ها جدی‌تر شد، وارد مسابقات شدم و با تلاش مداوم توانستم خودم رابه تیم ملی برسانم و افتخار پوشیدن لباس ایران رو در میادین آسیایی داشته باشم.
اما این مسیر آسان نبود. فشار تمرین‌ها، رژیم‌های سخت، گاهی نبودِ حمایت روانی، خستگی‌های فیزیکی و روحی… لحظه‌هایی بود که فقط باید به خودم تکیه می‌کردم. درست همان‌جا بود که فهمیدم قوی‌ترین بخش بدنم، ذهنم می باشد.
آن جایی که صبح تا شب با رویای قهرمانی تمرین می کردم هیچوقت از ذهن و روحم پاک نمی شود ولی خاطرات بد را کنار می گذارم و به سمت جلو حرکت می کنم .در نهایت از خاطرات خوب و بد و از اون موقعیتها درس هایی گرفتم وهم اکنون اینجا ایستادم قوی تر از قبل و اماده ی موقعیت های سخت تر از پیش.
دراینجا بود که علاقه ام به روان‌شناسی جدی شد. دیدم که خیلی از ورزشکارها بدن‌شان آماده‌است، ولی ذهنشان توی بحران‌ها فرو می‌ریزد. خواستم بفهمم چه اتفاقی می افتد که بعضی ها ادامه می‌دهندو بعضی ها موفق نمی شوند. موضوع پایان‌نامه‌ی کارشناسی ام رابر روی “تأثیر انگیزه درونی بر پایداری در تمرینات ورزشی” انتخاب کردم ،. موضوعی که از دل زندگی خودم بیرون آمده است.
برای من ادامه دادن همیشه یک جور تعهد بوده؛ نه به دیگران، بلکه به خودم. هر وقت ناامید می شوم، به لحظه‌هایی که هیچ‌کس باورم ندا شت وبه خاطراتی که با درد ساخته شده‌اند و به آن درون نا آرامی که همیشه بهم می‌گوید هنوز تمام نشده، رجوع می کنم.من باور دارم قهرمانی فقط به سکو و مدال خلاصه نمی‌شود. قهرمان کسی است که از دل شکست‌ها بلند شده، و باز ادامه بدهد.من می‌خواهم پلی باشم بین دو دنیای فیزیکی و روانی ورزش؛ هم در رینگ بجنگم، وهم در جنگ‌های ذهنی‌شان کنار ورزشکاران بایستم.هم اکنون به تمرینات سخت خود ادامه می دهم اما بایستی رقبا بدانند وقتی برگردم، دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نیست وبا آمادگی کامل در رقابتها حضور خواهم داشت.آرزومندم بتوانم یک سیستم روان‌شناختی برای فایترها طراحی کنم ، جایی که بشود هم تمرین کردوهم از درون قوی شد.درپایان جادارداز خانواده‌ام که همواره از حمایت بی دریغ شان درمسیر پر ازفرازو نشیب برخورداربودم تشکر وقدردانی نمایم.
