در رقابت های بیستمین دوره کاراته قهرمانی آسیا که اخیرا در هانگجو ی چین برگزار شد تیم ملی کاراته ایران متاسفانه با قرار گرفتن در رده ششم آسیا ، ضعیف ترین نتایج در طول بیست دوره قهرمانی آسیا را رقم زد . روزگاری نه چندان دور کاراته ایران در آسیا حریفی بسیار قدرتمند بود تا جائیکه کارشناسان این رشته به این باور رسیده بودند که دیگر قاره کهن آسیا برای کاراته ایران کوچک است و یا وقتی که در مسابقات قهرمانی جهان در برمن آلمان در سال میلادی 2015 تیم کومیته تیمی قهرمان جهان شد آوازه اقتدار کاراته ایران بیش از پیش جهانی شد اما متاسفانه و بتدریج ستاره اقتدار کاراته ایران در رده های پایه ، جوانان افول کرد و با ششمی بزرگسالان در آسیا دلسوزان کاراته را در بهت و حیرت فرو برد ! ما بر آن هستیم که علل افت کاراته ایران در آسیا و در جهان را با اساتید و کارشناسان در میان بگذاریم و به به بررسی علل فروپاشی اقتدار این هنر رزمی ریشه دار بپردازیم تا شاید از رهگذر مرور علل افت کاراته ایران تلنگری بر اهمیت حفظ اقتدار کاراته ایران زده باشیم . در اینجا نظر دوستداران این رشته را به ارزیابی مختصر و مفید استاد رشیدنیا لژیونر و سرمربی موفق کاراته ماکائو جلب می کنیم با این توضیح که این استاد فرهیخته در طول 21 سال حضور در هدایت کاراته ماکائو مدال های متعددی را برای این کشور کوچک به ارمغان آورده که شاخص ترین آن کسب دو مدال نقره کاتای انفرادی و تیمی در بازی های آسیایی است . دیدگاه استاد رشید نیا در باره افت کاراته ایران را می خوانید :
نبايد نتیجه ضعیف بیستمین دوره مسابقات قهرمانی کاراته در آسیا از حقيقت فاصله گرفته و نمايش و تبليغ و لفظ و تظاهر جاي آن را بگيرد كه اگر چنين‌شود بايد منتظر فجایع غیرقابل اجتناب بعدی بود !
حالا بر صاحب نظران و مسئولين ورزش وهمچنین دلسوزان کاراته فرض‌است‌كه به دنبال اين‌حقيقت و اين‌پاسخ‌باشند كه‌كاراته ما در مسابقات هانگجو پيشرفت نشان‌داد؟ در جازد؟ و يا سقوط‌كرد؟
بايد به تحليل محتوا و جزئيات اين‌موضوع مهم نشست، آسیب شناسی کرد و پاسخ مناسب را براي‌سئوال بالا يافت و البته در مقايسه می بایستی بدين‌نكته هم توجه داشت كه پنج کشوری که در آسیا بالاتر از ماایستادند چه‌امتيازاتي‌داشتند كه‌ما نداشتيم و ما چه داشتيم كه‌آنها نداشتند؟
اينكه آيا آنها هم مثل ما سازمان ليگ در دو يا چند سطح مختلف دارند؟ ورزشكاران شان چون ورزشکاران ما همواره در كوران‌مسابقات ليگ و باشگاهی و غیره محك مي‌خورند؟
آيا آنها هم مثل ما اردوهاي‌ميان‌مدت و بلند مدت دارند؟ و این همه هزینه صرف کاراته می کنند!؟ و كثرت‌شركت‌كنندگان آنها و مشتاقان‌حضور در عرصه‌هاي‌داخلي‌در مقايسه با ما کجاست؟ و بسياري‌امتيازات ارزشمند ديگر…. كه‌ما همه را يكجا داریم و به جرات می گویم هیچ کشوری حتی ژاپن (مهد کاراته جهان ) هم حتی در صدی از این امتیازات ارزنده را ندارد!
حال چرا چنین نتیجه تاسف باری که دل هر دلسوزی را به درد می آورد حاصل می شود!
در تحلیل نهایی به نظر میرسد کمتر امیدی به مسوولین فدراسیون و کادر فنی و کمیته فنی و خیل کمیته ها و نهادهای وابسته و پیوسته اش ! وجود دارد که بتواند کاراته باالقوه قدرتمند ما را به ریل اصلی باز گرداند!
هما‌نگونه که اشاره کردیم به مسوولین فعلی امیدی نیست . اینجا روی سخن ما با مسوولین ورزش کشور و انبوه دلسوزان این رشته اعم از پیشکسوتان و مربیان و داوران و کارشناسان و اهالی رسانه و همه و همه است تا دردمندانه وارد میدان شده و پاسخ این سوال را بیابند که با اين‌امكانات و داشته‌هاي باالفعل و بالقوه دستاورد ما از مسابقات قهرمانی آسیا و جلوس در جایگاه ششم ! این قاره کهن منطقي‌بود !؟ يانه؟ اگر بود كه هيچ !، ولي‌اگر نبود اشكال كار در كجا است؟ دلایل این نزول فاجعه بار را بیابیم و راههای درمان را نیز،…شاید بتوانیم آب رفته را به جوی باز گردانده و کاراته را از سراشیبی و سقوط حتمی نجات دهیم. اوس
